No, odbierz

Seshat Ahern

Urodzona w Londynie 15 sierpnia 1997 roku — już nie studentka ilustracji na University of the Arts London — trzy miesiące kłapania wykładowców wystarczyły, by jej stopa już nigdy nie stanęła na terenie uczelni — tatuażystka — wynajmuje mały pokój na przedmieściach — niepodobna do żadnego z rodzeństwa — żyje w głębokim przekonaniu, że jest efektem matczynego skoku w bok — przechwytywanie ciał — prawa ręka brata

Zawsze szybko się nudziła. Jako dziecko próbowała wszystkiego po kolei, począwszy od tańca, przez pływanie, jazdę figurową, gimnastykę artystyczną, grę na gitarze, skończywszy na harcerstwie. Pisz, Seshat, pisz, powtarzała jej matka, namolnie pchając dziesięciolatce długopis do ręki, wierząc w nieomylność imion, które nadała swoim dzieciom. Pamięta po dziś dzień, jak wściekła rzuciła narzędzie w kąt, po czym poszła do swojego pokoju. To wtedy pomazała wszystkie ściany markerem i to wtedy właśnie odkryła, że jej prawdziwą pasją jest granie swojej rodzinie na nerwach. I może rysunek.

Nic się nie zmieniło. Wciąż uśmiecha się ironicznie, gdy ktoś wypomina jej wszelkie wady, wciąż ma gdzieś to, co myślą o niej ludzie. Wciąż rozrzuca rzeczy w kąt, a jej pokój przypomina pobojowisko. Wciąż dużo marudzi, wciąż nie lubi swojego imienia. Wciąż patrzy na plecy brata i osłania je wtedy, kiedy potrzeba. Wciąż kocha nie te osoby, co powinna. Mocna w gębie, pewnie dlatego dostała właśnie taką, a nie inną moc. Bo przez telefon łatwo jest ukryć swoje prawdziwe zamiary. Nikt nie patrzy jej w oczy, a te przecież zawsze zdradzają każdą emocję, nieważne, jak bardzo by nie próbowała ich zamaskować.

Halo?

Na zdjęciach Ira Chernova.
Szukamy romansu, przyjaźni, nienawiści i duuuuużo dramy oraz zawiłości. <3